Het levenstestament, een inleiding (FTV 2010/40)

01-07-2017 | Categorie: Literatuur

Een levenstestament is een notariële akte, waarin door de levenstestateur een aantal zaken wordt vastgelegd voor het geval er tijdens zijn leven iets gebeurt waardoor hij zelf - al dan niet tijdelijk - niet meer kan of wil handelen. Men kan daarbij denken aan wilsonbekwaamheid door bijvoorbeeld een ongeluk of een (ernstige) ziekte. Het kan ook zijn dat de levenstestateur vanwege lichamelijke gebreken of anderszins bepaalde zaken niet zelf meer wil regelen en het eenvoudigweg prettiger vindt dat een ander dat voor hem doet. In al deze situaties is het van belang - zowel voor de levenstestateur zelf als voor zijn omgeving en derden - om te weten wat zijn wensen/verzoeken zijn. Een levenstestament is een testament dat werkt tijdens leven.
De rechter kan en zal de wensen en verzoeken van de levenstestateur meewegen bij zijn beslissing, maar is daar niet aan gebonden. Hetzelfde geldt voor de behandelend arts of andere zorgverlener. In Nederland is bijvoorbeeld euthanasie geen plicht van de dokter en evenmin een recht van de patiënt. Dat is wel het geval bij het behandelverbod, waarvan palliatieve sedatie een mogelijk gevolg is. Zijn de wensen en verzoeken van de levenstestateur niet vastgelegd, dan weet de patiënt zeker dat daar geen rekening mee kan worden gehouden ingeval wilsonbekwaamheid intreedt. Door het levenstestament is er echter een gerede kans dat wel - geheel of gedeeltelijk - rekening wordt gehouden met de wensen van de patiënt ingeval hij wilsonbekwaam wordt. Daarnaast bevat het levenstestament diverse onderdelen waaraan zonder meer uitvoering kan worden gegeven in geval van wilsonbekwaamheid, in het bijzonder de volmacht(en) en diverse praktische zaken.

Wanneer u een abonnement heeft op SDU Opmaat, dan kunt u middels de link het complete artikel raadplegen: artikel FTV 2010/40.