De huwelijksgemeenschap met ongelijke breukdelen als belastbaar feit voor de Successiewet (WPNR 2022/7375)
25-07-2022 | Categorie: Literatuur
Prof. dr. A.E. de Leeuw
De vraag of het aangaan van een gemeenschap van goederen kan leiden tot een schenking en daarmee de verschuldigdheid van schenkbelasting heeft de fiscale gemoederen lang bezig gehouden. Waar de Hoge Raad reeds in 1959 een eerste antwoord op deze vraag gegeven heeft, bleken nog genoeg vervolgvragen mogelijk. Eén daarvan, naar de gemeenschap met ongelijke breukdelen voor de echtgenoten, heeft een voorlopig antwoord gekregen in de uitspraak van hof Amsterdam van 4 januari jl., waarin het hof het aangaan van de huwelijkse voorwaarden, die in deze huwelijksgemeenschap resulteerden, op verschillende wijzen toetst.
De eerste toets die het hof aanlegt is of het aangaan van de huwelijkse voorwaarden leidt tot een gift in de zin van art. 7:186 lid 2 BW en daarmee een schenking vormt als bedoeld in art. 1 lid 7 SW. Dat het aangaan van de huwelijkse voorwaarde naar verwachting in casu voordelig zou zijn voor één van beide echtgenoten, is (de laatste toets die het hof aanlegt) de reden is dat het beroep van de inspecteur op fraus legis in de ogen van het hof slaagt. Bij deze beoordeling door het hof springen evenwel een aantal punten in het oog. Het hof plaatst zijn oordeel dat sprake is van fraus legis in de context van doel en strekking van art. 1 leden 1 en 7 SW jo. art. 12 SW. Zou, indien de echtgenoot 181 dagen of meer na de wijziging van de huwelijkse voorwaarden overleden zou zijn, dan niet geconcludeerd kunnen worden tot een belastbaar feit? Tot slot besteedt de auteur nog kort aandacht aan twee andere argumenten van de inspecteur waar het hof vrij gemakkelijk overheen stapt, te weten het standpunt dat de wijziging van de huwelijkse voorwaarden een verblijvensbeding inhoudt, ter zake waarvan art. 11 lid 2 SW of art. 11 lid 4 SW van toepassing is.
Wanneer u een abonnement heeft op SDU Opmaat, dan kunt u middels de link het complete artikel raadplegen: artikel WPNR 2022/7375.
Naar literatuur overzicht