De evidente noodzaak van een draagplichtovereenkomst (VFP 2019/93)

28-11-2019 | Categorie: Literatuur

In VFP 2019/72 is een artikel van de heer E. Hoepelman met de titel ‘(On)zin van een draagplichtovereenkomst’ opgenomen, waarin hij stelt dat het maken van een dergelijke overeenkomst niet nodig is. De auteur gaat voorbij aan een aantal elementaire zaken die de lezers van het artikel op het verkeerde been kan zetten. In dit artikel wordt daarom ingegaan op het belang van het vastleggen van afspraken die samenhangen met het aangaan van schulden en het vastleggen van de interne draagplicht. Hierbij zal ook worden stilgestaan bij de adviserende rol van de financieel adviseur.
De civiele en fiscale schade die voortvloeit uit het achterwege blijven van vastlegging van de keuzes die partners hebben gemaakt, kan voorkomen worden als cliënten hun afspraken hadden vastgelegd in een overeenkomst. De interne draagplicht hangt af van wat partijen (stilzwijgend) intern met elkaar zijn overeengekomen. Met andere woorden, de vraag van wie de schuld is, wordt beantwoord door te kijken naar wat partners daarover zijn overeengekomen. Zijn zij niets overeengekomen dan wordt gekeken naar de Haviltex-formule. Dit maakt discussies tussen ex-partners over interne draagplicht een ingewikkelde kwestie. Het kan vanwege het Haviltex-criterium immers alle kanten op. Hierbij speelt ook de kwaliteit van de gevoerde procedure een rol. Om dit te illustreren wordt in het artikel kort ingegaan op vier relevante uitspraken. Het gegeven dat veel scheidende partners andere verwachtingen hebben met betrekking tot het dragen van de gezamenlijk aangegane schuld bevestigt het belang van het schriftelijk vastleggen van afspraken over interne draagplicht. Hierdoor is er bij een scheiding geen ruimte meer voor interpretatie en discussie.
In het artikel wordt vervolgens kort ingegaan op de door de staatssecretaris vastgestelde fiscale knelpunten en het goedkeurende besluit dat deze fiscale knelpunten repareert. In situaties waarbij er sprake is van een eenvoudige gemeenschap is het mogelijk om de fiscale knelpunten weg te nemen door afspraken over interne draagplicht vast te leggen. Hierdoor behoudt iedere belastingplichtige zijn persoonlijke eigenwoningverleden. De nadelen van het goedkeurende besluit zullen zich niet manifesteren.
Een zorgvuldige bepaling van individuele leningdelen is belangrijk, vanuit zowel civielrechtelijk als fiscaalrechtelijk oogpunt. Een gedegen vastlegging hiervan kan later nuttig blijken. Niet alleen ten opzichte van de belastinginspecteur, ook ten opzichte van elkaar.

Wanneer u een abonnement heeft op VFP via Kluwer Navigator, dan kunt u middels de link het complete artikel raadplegen: artikel VFP 2019/93.