De nieuwe draagplichtregel van artikel 1:100 lid 2 BW is te eng (WPNR 2018/7184)

28-03-2018 | Categorie: Literatuur

De auteur behandelt de nieuwe draagplichtregel van art. 1:100 lid 2 BW. Dit wetsartikel bepaalt, dat voor zover bij de ontbinding van de nieuwe beperkte gemeenschap van goederen de goederen van de gemeenschap niet toereikend zijn om de schulden van de gemeenschap te voldoen, deze schulden worden gedragen door beide echtgenoten ieder voor een gelijk deel, tenzij uit de eisen van redelijkheid en billijkheid, mede in verband met de aard van de schulden, een andere draagplicht voortvloeit. Volgens de auteur heeft de wetgever hiermee art. 1:128 BW (oud) gecodificeerd ten aanzien van de oude in 2012 afgeschafte gemeenschap van winst en verlies. Alleen de thans in art. 1:100 lid 2 BW opgenomen tenzij-clausule gold niet bij de gemeenschap van winst en verlies.
De auteur constateert dat art. 1:100 lid 2 BW niet vereist dat toepassing van de hoofdregel naar de maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dient te zijn. In art. 1:141 lid 3 BW ten aanzien van niet uitgevoerde periodieke verrekenbedingen, de bewijslastverdeling ten aanzien van een schenkingsovereenkomst in art. 7:176 BW en art. 150 Rv ten aanzien van de algemene bepaling van bewijsrecht treft men zo’n soortgelijke bepaling aan.
De auteur is van mening dat de draagplichtregel van art. 1:100 lid 2 BW te eng is geformuleerd en ook zou moeten gelden voordat de gemeenschap van goederen is ontbonden en wanneer er geen sprake is van een tekort. De auteur baseert zich hierbij op de terughoudendheid van de Hoge Raad met het aannemen van een bijzondere wijze van verknochtheid voor schulden, waardoor de meeste schulden geen privéschulden zijn maar gemeenschapsschulden. De auteur acht het van belang dat alsdan op grond van redelijkheid en billijkheid kan worden afgeweken van de algemene draagplichtregel. De auteur stelt dan ook een andere draagplichtregel voor, die wordt opgenomen in art. 1:96 lid 4 BW.