Hof Arnhem-Leeuwarden 28 januari 2025, ECLI:NL:GHARL:2025:377

28-02-2025 | Categorie: Jurisprudentie

Een man en een vrouw zijn in 1995 met elkaar gehuwd op huwelijkse voorwaarden. Tussen hen bestaat een wettelijk deelgenootschap. In 2021 is het huwelijk ontbonden door inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand. De ex-echtgenoten twisten over diverse zaken. De rechtbank heeft de man veroordeeld tot betaling van een bedrag aan de vrouw, zijnde de helft van het bedrag waarmee het vermogen van de man meer is gestegen dan het vermogen van de vrouw. Dit bedrag dient in vijf jaarlijkse termijnen betaald te worden en moet worden vermeerderd met rente.
De man stelt in hoger beroep de rente over de vermogensvermeerdering in het kader van de afwikkeling van het wettelijk deelgenootschap aan de orde. De man kan zich niet verenigen met de beslissing van de rechtbank om uit te gaan van een rente gelijk aan de depositorente van de Europese Centrale Bank geldend op het tijdstip van betaling, vermeerderd met 1,25 procentpunt. Volgens hem moet, primair, geen rente in aanmerking worden genomen of, subsidiair, alleen de rente die overeenkomt met de depositorente van de ECB, omdat het promessedisconto, waarvan is uitgegaan in de huwelijkse voorwaarden, inmiddels niet meer bestaat. Op grond van artikel 4 van de Regeling vervanging referentierentes van 4 januari 1999 geldt de depositorente van de ECB, te vermeerderen met 1,25 procent als opvolgende referentierente voor het promessedisconto. Het hof is met de rechtbank van oordeel dat de man deze rente aan de vrouw is verschuldigd. De man heeft geen feiten en omstandigheden aangevoerd die de conclusie rechtvaardigen dat het de bedoeling van partijen was dat zij zouden worden ontslagen van hun verplichting om de overeengekomen rente te betalen in het geval de oorspronkelijke referentierente zou worden vervangen door een andere.

Meer informatie:

• Hof Arnhem-Leeuwarden 28 januari 2025,  ECLI:NL:GHARL:2025:377