Hof Amsterdam 15 november 2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:3218

23-11-2022 | Categorie: Jurisprudentie

Erflaatster heeft in 1981 een testament opgesteld onder het oude erfrecht. Er is een geschil ontstaan over de vraag hoe groot het erfdeel is van de twee kinderen van de erflaatster uit haar eerste huwelijk. De tweede echtgenoot is van mening dat hun erfdeel gelijk is aan de legitieme portie, zijnde 2/9. De kinderen stellen dat hun erfdeel gelijk is aan het wettelijk erfdeel bij versterf, derhalve 1/3.
Bij uitleg van uiterste wilsbeschikkingen dient te worden gelet op de verhoudingen die de uiterste wil kennelijk wenst te regelen en op de omstandigheden waaronder de uiterste wil is gemaakt. Tot die omstandigheden behoort ook het recht dat gold toen de uiterste wil werd gemaakt. Voor de betekenis van de terminologie die de erflaatster heeft gebruikt, is in beginsel het oude recht bepalend.
Met de zinsnede "behoudens het wettelijk erfdeel mijn afstammelingen toekomende" heeft erflaatster bedoeld haar wettige afstammelingen tot erfgenaam te benoemen voor een erfdeel gelijk aan de legitieme portie, en niet voor een erfdeel volgens het versterferfrecht. Onder het oude BW was het begrip wettelijk erfdeel synoniem voor de legitieme portie, zoals blijkt uit het opschrift van de derde afdeling van de twaalfde titel van het derde boek en uit artikel 960 van die afdeling. Bovendien was de legitimaris onder het oude recht erfgenaam, en anders dan onder het thans geldende erfrecht, waar de legitimaris schuldeiser is. Voormelde uitleg is in overeenstemming met en sluit aan bij de overige testamentaire bepalingen waarin wisselend wordt gesproken over erfdelen, mede-erfgenamen of legitimarissen en waarin de term mede-erfgenaam en legitimaris door elkaar en als synoniem worden gebruikt.

Meer informatie:

• Hof Amsterdam 15 november 2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:3218