HR 28 maart 2014, nr. 13/03785, ECLI:NL:HR:2014:729

07-04-2014 | Categorie: Jurisprudentie

Erflater is in 2004 overleden. Tot zijn nalatenschap behoorden twee in Spanje gelegen appartementen. Bij testament heeft erflater bepaald dat zijn echtgenote voor 1/1000ste deel is gerechtigd en zijn vijf kinderen voor het restant. Deze verdeling is zowel in de aangifte successierecht als bij het opleggen van de aanslag gevolgd. In de boedelbeschrijving en de verdeling van de nalatenschap is opgenomen dat iedere erfgenaam 1/6de deel van de appartementen kreeg toebedeeld. Later zijn de appartementen door een Spaanse notaris op naam van erflaters echtgenote gezet. Aan erflaters echtgenote is in Spanje een aanslag in de erfbelasting opgelegd waarin de waarde van de appartementen is begrepen. Die aanslag is betaald door een BV, welke betaling pro rata in rekening-courant met alle erfgenamen is verrekend. Aan de kinderen van erflater zijn in Spanje geen aanslagen erfbelasting opgelegd.

In geschil is of belanghebbende, een zoon van erflater, ingevolge het Besluit voorkoming dubbele belasting 2001 (Bvdb 2001) recht heeft op vermindering van Nederlands successierecht in verband met de betaalde Spaanse erfbelasting. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend en de inspecteur ontkennend.

Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft geoordeeld dat belanghebbende niet heeft kunnen uitsluiten dat Spanje aan hem een aanslag erfbelasting had kunnen opleggen. Bovendien heeft belanghebbende niet kunnen aangeven, indien aan hem in Spanje wél een aanslag erfbelasting zou zijn opgelegd, welk bedrag aan erfbelasting dan door hem zou zijn verschuldigd. De vermindering waarop belanghebbende op grond van het Bvdb 2001 recht zou hebben gehad, kan derhalve niet worden berekend. Het hof komt zodoende tot de conclusie dat belanghebbende géén recht heeft op een vermindering van Nederlands successierecht in verband met Spaanse erfbelasting. De omstandigheid dat de Spaanse erfbelasting indirect – door middel van een aanslag opgelegd aan erflaters echtgenote en door verrekening van deze belasting in rekening-courant – voor rekening van belanghebbende is gekomen, leidt volgens het hof niet tot een andere conclusie. Het gelijk is derhalve aan de inspecteur.

Belanghebbende heeft vervolgens tegen de uitspraak van het Hof Arnhem-Leeuwarden beroep in cassatie ingesteld en daarbij een aantal klachten aangevoerd. De Hoge Raad heeft het ingestelde cassatieberoep echter ongegrond verklaard onder verwijzing naar art. 81 Wet RO.

Meer informatie:

• HR 28 maart 2014, nr. 13/03785, ECLI:NL:HR:2014:729