Nieuwsbericht KNB 28 mei 2014

04-06-2014 | Categorie: Besluiten

In de praktijk speelt regelmatig de vraag of het mogelijk is in één notariële akte meerdere papieren schenkingen (schuldigerkenningen) aan dezelfde begiftigde op te nemen, die voor de schenkbelasting in verschillende belastingjaren in aanmerking worden genomen. Het voordeel van een dergelijke ‘repeterende schenking’ is dat maar één keer kosten door de notaris worden gerekend en de belastingbesparing voor de cliënt zodoende hoger is.

Op 6 mei 2013 heeft de Belastingdienst Groningen, in antwoord op een vraag van een notaris in Zeeland, het volgende geschreven:
“Bij een juiste redactie is het mogelijk bij één notariële akte schuldigerkenningen te doen die pas hun werking hebben in de toekomst, zodat bij vervulling van de voorwaarden, er schenkingen in elk van die toekomstige jaren plaatsvindt. Deze schenkingen zijn in die afzonderlijke jaren belast met toepassing van de jaarlijkse vrijstelling en het tarief van dat jaar.
Indien de akte bepaalt: ik erken schuldig aan mijn zoon Jan € 5.000,- per 1 januari van elk van de vier komende jaren, is sprake van één schenking ter grootte van de contante waarde per datum van de akte.
Indien de akte bepaalt: ik erken schuldig aan mijn zoon Jan € 5.000,-  per 1 januari van elk van de vier komende jaren onder voorwaarde dat hij en ik op elk van die data nog in leven zijn, is sprake van een opschortende voorwaarde zodat elke 1 januari dat vader en zoon in leven zijn een aparte schenking plaatsvindt, waar de jaarlijkse vrijstelling op van toepassing is."

De Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (KNB) heeft het Ministerie van Financiën gevraagd of voormeld citaat landelijk beleid weergeeft. De Belastingdienst/Brieven en Beleidsbesluiten heeft de KNB op 28 mei 2014 laten weten dat de Belastingdienst Groningen in een brief van 21 mei 2014 zijn standpunt herroept. De Belastingdienst geeft hierbij de volgende toelichting:
"Het gaat bij een repeterende schenking om een schenking van een aantal jaarlijkse betalingen. De jaarlijkse betaling is daarbij afhankelijk van een opschortende voorwaarde. Artikel 1, negende lid, van de Successiewet 1956 bepaalt dat een schenking onder opschortende voorwaarde voor de schenkbelasting wordt geacht te zijn gedaan op het moment dat de voorwaarde is vervuld. Op zichzelf geldt dit voor elke schenking als zodanig. Maar bij de samenhangende schenkingen moeten die schenkingen in onderling verband worden gezien. In dit kader is ook artikel 18, tweede lid, van de Successiewet 1956 van toepassing. Door die bepaling worden terugkerende prestaties, zoals de hiervoor bedoelde betalingen, samengevoegd tot één belastbaar bedrag dat wordt berekend volgens de tabellen van het Uitvoeringsbesluit Successiewet. Dat bedrag is belastbaar op het tijdstip waarop de eerste van de opschortende voorwaarden wordt vervuld (werking van artikel 1, negende lid).
Ter illustratie een voorbeeld.
A en B komen op 1 september 2011 overeen dat A per 1 januari van elk van de jaren 2013, 2014 en 2015 aan B uit vrijgevigheid een bedrag van € 5.000,- zal overmaken, onder voorwaarde dat beiden op elk van die data in leven zijn. Op 1 januari 2013 blijken A en B beiden in leven zijn. De bepalingen van artikel 1, negende lid, en artikel 18, tweede lid, leiden er nu – in hun onderlinge samenhang bezien – toe dat er voor toepassing van de Successiewet een gift plaatsvindt op 1 januari 2013 van een periodieke uitkering (ziende op de periode 2013 - 2015).
Tevens merk ik op dat ik in mijn brief van 6 mei 2013 onder meer schreef: 'Het belastbare feit onder de Successiewet is dan ook de vervulling van de voorwaarde'. Die zinsnede is feitelijk niet correct. Artikel 1, negende lid, van de Successiewet 1956 bepaalt – onder omstandigheden – alleen wanneer het elders gedefinieerde belastbare feit tot stand komt.
Voorgaande is afgestemd met de successieteams Zwolle, Rotterdam en ’s-Hertogenbosch."